مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلّم
رسول داور آمد، به غرب و خاور آمد نـخـست و آخـر آمد، به انـبـیا سر آمد به رخ فتاد بتها، به پیـش ماه بطحی شکـسـت طاق کـسری، شه مظفر آمد ز جـلـوهگـاه قـرآن، دمـید نـور یـزدان که نور طور و فاران، به کوی دیگر آمد نگـار مـاه مـنـظر، جـهـان ازو مـنـوّر به فرق عشق افسر، به عرش زیور آمد بپوش چهـره ماها، ز شرم روی طاها که بـیـن دلـربـاها، ز جـمله بـرتـر آمد به انبیاست استاد، کند به عـشق ارشاد جهان ز مهر او شاد، حـبیب داور آمد شد از افـق هـویدا، جـمال مـاه بـطحی به شام تـار یـلـدا، عجـب مـهـی درآمد به گمرهان بگوئید، که دل ز غم بشوئید ز شـاهراه تـوحـیـد، شـفـیع محـشر آمد ز روی اوسـت پیـدا، تجـلـیـات زهـرا به شـورهزار دنـیـا، گـلـی معـطـر آمد گذشت شام حسرت، رسید صبح عشرت به عاشقان بشارت، که می به ساغر آمد شـنـو کـلام او را، صـلای عـام او را نگـر مقـام او را، که فـوق حـیـدر آمد دمی چو هست باقی، کرم نمای ساقی که شاه ملک باقـی، صفـای کـوثر آمد گلی به این وجاهت، رخی به این ملاحت به کـارگـاه خـلـقـت نه بـار دیگـر آمـد ( حسان ) به لطف ایزد، رضایت محمد ز مـدح آل احـمـد، تو را مـیـسّـر آمـد |